Autorstwa: mgr Aleksandra Buźniak, mgr Natalia Woropay-Hordziejewicz
Na: V Kongresie Młodej Nauki w Gdańsku
Streszczenie:
Kompulsywne uczenie się konceptualizowane jako forma uzależnienia behawioralnego, charakteryzuje się nadmiarowym zaangażowaniem w uczenie się kosztem innych obszarów życia. Zaburzenia odżywiania i uzależnienie od nauki wykazują podobieństwa w zakresie czynników ryzyka (np. perfekcjonizm, neurotyczność, potrzeba kontroli) oraz konsekwencji (np. wysoki poziom stresu). Celem badania była analiza zależności oraz współwystępowania pomiędzy uzależnieniem od uczenia się a zaburzeniami odżywiania oraz ocena ich niezależnego wpływu na dobrostan psychiczny. W badaniu wzięło udział 255 studentów dziewięciu akademii muzycznych w Polsce (72,2% kobiet; średni wiek: M = 23,05 lata; SD = 3,46). Wykorzystano Bergen Study Addiction Scale, zmodyfikowaną wersję EAT-26 (z bifaktorialnym modelem czynników), skalę depresji i lęku (HADS), Perceived Stress Scale (PSS-4) oraz skalę składającą się z ośmiu pozycji opartych na WHOQOL-BREFEF do oceny jakości życia. Model równań strukturalnych (SEM) wykazał istotne dodatnie korelacje między uzależnieniem od uczenia się a ogólnym czynnikiem zaburzeń odżywiania (β = 0,12; p < 0,05) oraz komponentem presji społecznej (β = 0,34; p < 0,001). Zarówno uzależnienie od uczenia się, jak i zaburzenia odżywiania miały niezależny, negatywny efekt na dobrostan (β = −0,33; p < 0,001 i −0,46; p < 0,001). Ponadto, 24,7% uczestników spełniało kryteria uzależnienia od uczenia się, a ponad 80% z tej grupy miało objawy klinicznego lęku. Z kolei wśród osób z zaburzeniami odżywiania, 37% spełniało kryterium politetyczne uzależnienia od uczenia się. Wyniki wskazują na potrzebę uwzględniania współwystępowania tych zaburzeń w diagnozie i działaniach profilaktycznych, zwłaszcza w populacjach wysokiego ryzyka, takich jak studenci szkół artystycznych oraz kobiety.
Czytaj dalej