Związek pomiędzy perfekcjonizmem dysfunkcjonalnym a psychastenią w kontekście uczenia się

2 590

Wygłosiła: Aleksandra Kołecka
Na: III Ogólnokrajowa Konferencja Naukowa Młodzi Naukowcy w Polsce – Badania i Rozwój – Gdańsk

Streszczenie: Celem badania było sprawdzenie związku psychastenii z perfekcjonizmem dysfunkcjonalnym w kontekście uczenia się. Zgodnie z ICD-9 psychastenia definiowana jest jako zaburzenie nerwicowe, charakteryzujące się „obniżeniem funkcji psychicznej”, zwątpieniami, impulsami i nadmiernymi lękami, a także występującymi trudnościami w osiąganiu rezultatów, podejmowaniu decyzji i wykonywaniu czynności. Osobę z psychastenią cechuje ambiwalencja uczuć, nieśmiałość, brak pewności siebie oraz trudności w nawiązywaniu kontaktów z otoczeniem. W badaniu wzięło udział 98 studentów, w tym 80 kobiet i 18 mężczyzn. Średni wiek badanych wyniósł M = 22,2 (SD = 1,6). Do badania wykorzystano skalę psychastenii z Minnesota Multiphasic Personality Inventory (Pt-MMPI, Hathaway i McKinley 1984) oraz Wielowymiarową Skalę Perfekcjonizmu (Frost i in. 1990). Wyniki hierarchicznych analiz regresji wykazały, że psychastenia wiąże się negatywnie ze standardami osobistymi, a pozytywnie z zaniepokojeniem błędami. Ponadto zaangażowanie w uczenie się było związane pozytywnie ze standardami osobistymi i oczekiwaniami rodzicielskimi, ale nie z psychastenią, natomiast stres egzaminacyjny wiązał się pozytywnie z psychastenią, ale nie z wymiarami perfekcjonizmu. Na podstawie wyników możemy wnioskować, iż psychastenia nie jest pojęciem tożsamym z perfekcjonizmem dysfunkcjonalnym, jednakże wybrane komponenty badanego perfekcjonizmu są ściśle powiązane z występowaniem psychastenii. Wyniki zostaną omówione w kontekście analizy zjawisk ściśle związanych z perfekcjonizmem dysfunkcjonalnym, takich jak obsesyjno-kompulsywne zaburzenie osobowości, uzależnienie od uczenia się, czy syndrom impostora, a w szczególności ich znaczenia w kontekście uczenia się.