Poczucie beznadziejności a wybrane czynniki psychologiczne
Wygłosili: Wojciech Roj wraz z Pauliną Koryczan
Na: XLVIII Seminarium Kół Naukowych w Olsztynie
Streszczenie: Poczucie beznadziejności definiowane jest jako pesymistyczny obraz siebie, świata i przyszłości. W Korelując z depresją, myślami samobójczymi czy alkoholizmem stanowi istotny predyktor dobrostanu jednostki. Znaczenie tego konstruktu przemawia za przydatnością jego regularnej kontroli w badaniach naukowych. Monitorowanie poziomu beznadziejności może przyczynić się do lepszego i trafniejszego zrozumienia innych badanych zmiennych oraz ich wpływu na ogólne funkcjonowanie człowieka. Krótkie wersje narzędzi pozwalają w sposób szybki i efektywny kontrolować wiele istotnych zmiennych nie angażując nadmiernie czasu i wysiłku respondentów. Celem badania jest adaptacja polskiej wersji Short Hopelessness Scale (SHS; Cohen, Kamarck &Mermelstein w 1983). Skala SHS składa się z 4 pytań. Odpowiedzi udzielane są na sześciopunktowej skali Likerta. W badaniu wzięło udział 4046 osób (2471 kobiet (60.3%), 1575 mężczyzn (38.4%) i 52 osób (1.3%), które nie podały płci. M = 21.06 lat SD = 2.87). Zmiennymi kontrolowanymi były stres, lęk i depresja, a także osobowość, generalna jakość życia i samoocena. Na podstawie przeprowadzonych analiz statystycznych wykazano, że polska wersja SHS korelując z takimi samymi zmiennymi jak skala oryginalna jest trafnym i rzetelnym narzędziem mogącym posłużyć do kontroli poziomu poczucia beznadziejności.