Afekt jako moderator związku pomiędzy kompetencjami w uczeniu się a poczuciem sensu życia wśród studentów – badanie wstępne
Wygłosiła: Julia Maria Balcerowska
Na: III Ogólnokrajowa Konferencja Naukowa Młodzi Naukowcy w Polsce – Badania i Rozwój – Gdańsk
Streszczenie: Obecnie obserwuje się zwiększenie zainteresowania badaczy tematyką uczenia się, a także wzrost danych empirycznych dotyczących warunków efektywnego nabywania wiedzy i kształtowania kompetencji. Obok badań nad warunkami efektywnego kształcenia prowadzone są badania nad mechanizmami kształtowania się postaw wobec nabywania wiedzy oraz poczucia skuteczności w tym zakresie. Celem badania było sprawdzenie czy afekt jest moderatorem związku między kompetencjami w uczeniu się, a poczuciem sensu życia.
Kompetencje w zakresie uczenia się obejmują dwa główne komponenty. Pierwszy komponent obejmuje wiedzę i umiejętności na temat tego, jak skutecznie się uczyć oraz poczucie, że jest się efektywnym w uczeniu się. Drugi komponent obejmuje pozytywną postawę wobec uczenia się, wyrażającą się czerpaniem przyjemności z uczenia się. Poczucie sensu życia definiowane jest jako posiadanie celu, postrzeganie środowiska jako koherentnego i angażowanie się w subiektywnie znaczące aktywności. Badanie przeprowadzono wśród 245 studentów uczelni wyższych (w tym 151 kobiet, 88 mężczyzn, 6 osób nie podało płci) o średniej wieku M = 21,39 (SD = 2,04). Zastosowano narzędzia o dobrych właściwościach psychometrycznych do pomiaru kompetencji w uczeniu się, poczucia sensu życia i emocji. Wyniki częściowo potwierdziły hipotezę. Pozytywny afekt okazał się być moderatorem związku kompetencji w uczeniu się z poczuciem sensu życia. Doświadczanie wielu pozytywnych emocji jest koniecznym warunkiem wystąpienia zależności pomiędzy kompetencjami w uczeniu się i poczuciem sensu życia. Mała intensywność przeżywania pozytywnego afektu wiąże się z brakiem związku między pozostałymi zmiennymi. Ponadto wykazano, iż negatywny afekt nie jest moderatorem związku kompetencji z poczuciem sensu życia. Wyniki są częściowo zgodne z oczekiwaniami i wskazują na rolę pozytywnego afektu, który może być interpretowany przez osobę jako informacja potwierdzająca znaczenie podejmowanych przez nią aktywności. Pozytywny afekt może również umożliwić jednostce spostrzeganie swoich kompetencji w zakresie uczenia się jako elementu konstytuującego jej poczucie koherencji. Wyniki mogą mieć szczególną wartość w kontekście edukacyjnym, ponieważ kształtowanie pozytywnych postaw względem procesu uczenia się wpływa nie tylko na podniesienie skuteczności tegoż procesu, ale także na dobrostan psychiczny jednostek w niego zaangażowanych.